1- Aylık 100.000,00 TL geliri olan bir adamla tanışacağım bir ortam yok, hem ben o ortama girmem, hem de o ortamda denk geleceğim insan o olmaz. Oldu diyelim, ''İyi kazanıyormuşsun, bereketi bol olur, hayırlı işlere vesile olur inşallah, daha bol kazanırsın vb şeyler geveleyip (Özetle ortamdan uzaklaşmaya hızla adım atmak) konuyu kapatırım.
2- Haydi denk geldim diyelim, haydi parası ile hava da atmadı (ki bunun için parasından hiç bahsetmemiş olması gerek) ve iyi gitti her şey, kibar komik, eğlenceli, aklı başında. Beni bir yere davet etti. Öyle bir ortamda yemek yiyeceğimi bilsem gerilirdim. ''Ne gerek var ki, daha yeni tanışmışız, ben bununla hiç kokoreç yiyemeyecek miyim sokakta?'' diye düşünür, karnıma ağrılar sokardım.
3- Olur da o mekana gittim, yemeği yedim, ''Bu tarz şeylere gerek yok inan.'' demek için an kollardım. Standardı düşürsün bir zahmet, aşırı özel durumlar olmadığı müddetçe israf olarak görüyorum bunları.
4- Tavlaması yemekten, restorandan, arabadan, gelirden bağımsız olurdu. Aksine tüm bunlara sahip olması benim ona dair çekincelerim olurdu.
0